WE GAAN DE BOOT IN

Om 08.30 komt een klein personenwagentje vol met allerlei koffers en andere vracht en daartussen Herbert en Roel aangereden bij ons hotel. Beide heren hebben de afgelopen nacht in een ander hotel doorgebracht. Tijd om te vertrekken richting de steiger waar 4 longtailboten voor ons klaarliggen voor een tocht over het Inle Lake. Het Inle Lake is een fantastisch mooi meer wat in de Shan staat ligt is. Het is omgeven door groene heuvels en ligt op zo’n 700 meter hoogte. Het is net na 9 uur wanneer de bootmannen de motoren van de longtailboten starten en we luid ronkend het meer op gaan.
Net buiten zien we direct de beenvissers aan het werk met hun traditionele visnetten. De vissers staan -of beter gezegd balanceren- op de achterzijde van de boot en peddelen met hun voet om de boot in beweging te brengen. We gaan richting markt waar we voor het eerst de kleurrijke verscheidenheid zien van de diverse bergstammen. Ze zijn vaak te herkennen aan de doeken rond hun hoofd. Het is een drukte van belang. Vanaf de grond of zeer eenvoudige stalletjes worden met name groenten, vis, fruit, kleding en rookwaar verhandeld. Tussen dit alles door zijn er de theetentjes en restaurantjes die wij even laten voor wat het is. Schoenen en sokken worden uitgedaan en we bezoeken de heiligste tempel van het meer waar we met goldleaf (goudblad) een offer brengen aan buddha door hem op de plaats te plakken waar je pijn hebt. De lunch doen we op een van de restaurants op palen. De Birmaanse keuken is heerlijk. Uitbuiken is er echter niet bij. Onze longtailboten brengen ons achtereenvolgens naar diverse ambachtelijke werkplaatsen waaronder een weverij waar men shawl en andere kleding van lotus en zijde maakt. Terwijl de zon langzaam begint te zakken en een warme kleur over het meer en de huizen werpt, varen wij tussen de drijvende tuinen en akkers door naar ons hotel voor vanavond: Het Paradise Lake Hotel. Een complex bestaande uit huisjes op palen in het water. Omdat de huisjes qua grootte nogal wat verschil zit besluiten we Johan en Marian de mooiste te geven, immers Marian is de volgende dag jarig. De lucht kleurt vol rood als de avond valt en het leven op en rond het meer langzaam uitdooft. Dat geldt nog niet voor onze groep maar net na elven ligt iedereen toch in zijn/haar ‘mandje’... de volgende ochtend is de vertrektijd 07.00 uur.